5 Mart 2008 Çarşamba

BAŞKASININ ÇOCUĞUYLA KAHRAMANLIK YAPMAK !

Hep yıllardır merak ederim acaba önemli siyasilerimizin, işadamlarımızın, sosyetik ve ünlü isimlerimizin hangisinin çocuğu ölüm tehlikesi altında eksi bilmem kaç derecede askerlik yaptı. Yada bu şartlarda yapmasa bile kaçgün yaptı. Muhtemelen bu bahsettiğim gruplara mensup kişilerin çocukları ya master falan yapmaya Amerikaya, Avrupaya giderek yada çürük raporu gibi birşeyler uydurup, hiç biri olmazsa belli süre yurtdışında yaşayıp parasını bastırarak askerlik yapmışlardır. Ama ne hikmetse askerliğin şanınından, vatan millet edebiyatından, bu vatana binlerce şehit feda olsun sözlerinden en fazla bahseden grupta bunlardır. Bu kendini çok akıllı zanneden zavallı kitleye sorsanız, bu vatan için herkesten önce canlarını verirler, onlar için mevzu vatansa gerisi teferruattır. Halbuki bu zavallılar bu edebiyatları yaparken ne hikmetse ya havuzlu villalarında olurlar, yada tw ekranlarında. Ve bu edebiyatın artık karın doyurmadığını, 20’li yaşlarda onlarca insanın patır patır karınca gibi öldüğünü, artık bu çocuklarının ana, babalarının ağlamaması gerektiğini söyleyen biri oluncada, durumdan vazife çıkarıp en iyi yaptıkları işe popülizme ve şakşakçılığa soyunurlar.
Üstüne üstlük aynı yaşlarda kendi çocukları muhtemelen Newyork’ta üniversitede, veya maldivlerde tatildeyken. Bu arlanmazlar, buda yetmezmiş gibi gerçekleri söyleyenleri de ya mahkemeye verirler, yada vatan haini diye suçlarlar. Kısacası vicdan, şahsiyet, onur gibi değerlerden yoksun bu kitle başkalarının çocuklarının kanıyla kahramanlık edebiyatı yapar, ve bu çocukların ölümlerinden prim sağlarlar. Çünkü onlar için dağda ölen köylü hasan amcanın oğluyla, Amerika’da master yapan oğulları arasında önemli bir fark vardır. Zavallı köylünün oğlu ölmesi gereken ‘ VATAN EVLADI’ dır. Onların oğulları ise bundan gurur duyup ömür boyu barda,pavyonda puro içerek ‘Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez’ diye tempo tutmalıdır..
MZA

4 yorum:

Keefain dedi ki...

Hafif bir gülümseme ile okudum yazını, genel olarak düşündüğümüzde gayet doğru bir olaya parmak basmışsın. Bazı noktalarda hedefini gayet ne bir şekilde belirtirken bazı noktalarda sanki ifadeleri yumuşatmak için argümanını genelleştirmişsin.
Bu tip konular hassas konulardır ve birilerini itham ederken gerçekten net kanıtları olması gerekiyor kişilerin. Bir iş adamını veya devlet adamını çocuğuna master okutuyor diye nasıl eleştirebiliyoruz onu anlamıyorum ben. Topluluk olarak eğitimli ve kalifiye elemanımızın çok olması gerekmiyor mu? Ölen şehitlerimize Allah tan rahmet diliyorum ve onların cennette inşallah bizden daha yüksek bir seviyede yer alcaklarını düşünüyorum. Bu tip argümanları kullanarak bir kişiyi master okuyor diye eleştiremeyiz. Çürük raporu tamamen farklı bir davadır. Kullanıldığı çok açıktır. Fakat benim düşünceme göre böyle ithamlar hedef belli olmayan, kanıtsız bir şekilde yazılarda kullanılmamalıdır. Şimdi siz burada yazıyorsunuz, okuyan da kendi kafasından "ooooo ne kadar doğru" bütün politikacılar zaten şerefsiz, hepsi çürük raporu kullanıyor." diye geçiriyor. Ayrıca böyle bir suç ile master yapma olayını aynı cümlede kullanmak da ayrı bir yanlış benim düşünceme göre.
Her zaman orada bir şerefsizler topluluğu duruyor kendimizde gördüğümüz veya toplumda görmeyi istediğimiz yanlışları yüklemek için. Acaba biz birey olarak ölen şehitlerimiz için birşeyler yapıyormuyuz ? Ben yapıyor muyum ? Sen yapıyor musun ? Böyle ithamlar yerine veya yanında neden şehit ailelerine yardımda bulunacak olan fonları araştırıpta elimizden geldiğince yardım etmiyoruz ve bunu duyurmuyoruz. Askere gitmedim ve büyük ihtimalle ayağımdaki sakatlık yüzünden gidemeyeceğim ve belki de bazı kişiler ilerde benim de şerefsiz olduğumu söyleyecekler. Ancak ben bunların hiçbirini ciddiye almayacağım çünkü insanlar her zaman eleştirmeyi, bir şeyler yapmaktan çok daha kolay bulmuşlardır.
Bu yorumumumda yazara bir manada katıldığımı belirtmek istiyorum fakat böyle genel yazılarda bu tip konuların tartışılmaması gerektiğinden yanayım. Eğer net olarak biri eleştirilmesi gerekiyorsa eleştirelim fakat genel olarak herkesin kendi aklında doğru veya yanlış eleştirecek birini bulmasına neden olmayalım.

Adsız dedi ki...

benim vurguladığım burda master yapan yurtdışına giden ve b sebeble askerlik erteleten yada yapmayan adam değil mesele, benim gibi militer düşünceden adamların bunu yapması değil. mesele birilerinin askerden kaçmasıda değil. mesele ve benim dolaylı yoldan sölemek istediğim açıkça şu, halkın militarize edilmeye çalışıldığı, insanların savaş naraları attığı şu günde, bu naraları atanların çocuklarının hatta kendilerinin bu yollara başvururken, sıradan insanların ölümlerinden yola çıkarak kahramnlık şarkıları söylemey başlamaları. benim kabul etmediğim halkı militarize ederken varsınız ama askerlik yapmaya gelince en sondasınız, ben yazıda bunu belirtmek isterken ayrıca halka gazı veren bu kitlenin bundan her türlü nemalanan kitlenin buna şarkıcısı, futbolcusu, habercisi, milletvekili, işadamı dahil hepsininin önde durmayı bırakın en arkalarda kaldığını ve kendi çocuklarını o çocukların yerine koymadan, ölen gencecik insanların kanından kahramanlık ve güç edebiyatı gibi çok şöven bir duyguyla gururlandıklarını vurgulamaktı amacım...

Adsız dedi ki...

bu arada yorumun başında benim gibi militer düşünceden dediğim bölümde, militer düşünceden uzak demek istedim uzak kelimesi eksik, bu heseba katıp okumakta fayda var yoksa farklı bir anlam çıkıyor..

Keefain dedi ki...

Politika bu değil mi zaten :), başka türlü o savaşı nasıl kazanacaksınız ? Şöyle ya da böyle ünlülerin o kelimeleri sarfetmeleri askerin ve halkın moralini bir manada yükseltiyor ve göğsünü kabartıyor her ne kadar etik olmasada gerçekler bunlar değil mi ?
Popüler bir gündem ve bu gündemden yararlanmak isteyen insanlar. Ancak ben yine de bunu çok yanlış görmüyorum. Hayat...